GÜNÜN MESAJI

İslâm; câhiliyenin de, muharref ehl-i kitâbın da, modern câhiliyenin de kadına biçtiği hakir ve perişan rolü reddetmiş ve onu lâyık olduğu şerefli mevkiine yükseltmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’de; “en-Nisâ: Kadınlar” diye bir sûrenin varlığı, o sûrede ve diğer birçok sûrede kadının nikâh, mehir, mîras, talâk ve nafaka gibi medenî haklarının teminat altına......

Zâhirî bilgilerle ve zihinle erişilemeyen nice hikmet ve hakikate, olgun bir kalp ile ulaşılabilir. Bunun en mühim sermayesi ise, saf ve hâlis bir muhabbettir. Bu muhabbetin neticesi de âdâbdır, yani edebe riâyettir....

Günümüzde maalesef insanlar arasında îtimat öyle azaldı, hodbinlik (bencillik) ve cimrilik öyle yayıldı ki; kimse kimseden borç istemiyor da bankalardan kredi alıp fâize bulaşıyor. Maalesef pek çok insan; kredi kartlarıyla ay sonunda ödeyemeyeceği kadar alışveriş yapıp, borç biriktiriyor, fâize saplanıyor. Hadîs-i şerîfte buyrulur: “Kim darda kalmış (borçlu) bir kimseye kolaylık......

Kâmil bir müʼmin, âdeta ışığın etrafında dönen kelebekler gibi, Mevlâ muhabbetiyle irâdesiz hâle gelmiştir. Zira her hâlükârda hamd, şükür, rızâ ve teslîmiyet duygularıyla kullukta bulunmak, Hakk’a muhabbetin en güzel meyvesidir....

Üzerimizdeki haklardan biri de mahlûkâtın hakkıdır. Zira Rabbimiz, onları bizler için halk etmiştir. Onlar, Cenâb-ı Hakk’ın el-Bârî (bir örnek olmaksızın yaratan) ve el-Musavvir (en güzel sûrette tasvîr eden, şekil veren) isimlerinin tecellîleridir. Kâinat kitabının sayfalarını tezyîn eden bu türlü türlü mahlûkat bize emânettir. Kapımızdaki kedi, köpek, kanadı kırık bir kuş…......

Gerçek bir muhabbet, zahmetleri rahmete dönüştürür. Seven bir kimse, sevdiğinin zahmetlerini de hoş karşılar. Bu itibarla bir kimsenin sevgisinin hakîkî olup olmadığını anlamak ve seviyesini ölçmek için, sevdiğinin meşakkatlerine ne kadar tahammül gösterebildiğine bakmak kâfîdir....

Eğer bir kul hakkına girildiyse, mutlaka sahibiyle helâlleşilmelidir. Bu hususta, mahcup duruma düşme endişesi duyulmamalıdır. Zira hadîs-i şerîfte buyrulur: “Ey insanlar! Kimin üzerine geçmiş bir hak varsa, onu hemen ödesin. Dünyada rüsvâ olurum demesin. İyi biliniz ki; dünya rüsvâlığı âhiret rüsvâlığından çok hafiftir.” (İbn-i Sa‘d, II, 255; Taberî, Tarih, III,......

Cenâb-ı Hak: “…(Kendi ellerinizle) kendinizi tehlikeye atmayın!..” (el-Bakara, 195) buyuruyor. Yani “Rızâmı kazanma imkânları önünüzde dururken, fânî dünyanın câzibesine, süsüne, gösterişine, rahatına aldanıp gaflete düşmeyin! Yoksa âhiretiniz tehlikeye girer!” îkâzında bulunuyor....

Gündelik hayat içerisinde birçok yanlışlık, -maalesef- ağır bir kul hakkı olduğu düşünülmeden işlenmektedir. Meselâ: Trafikte bir kişinin, başka arabaları kâidelere aykırı şekilde sollaması da bir kul hakkıdır. Alt katta oturan komşunun camını yahut balkonunu kirletecek şekilde pencereden kilim silkelemek de bir kul hakkıdır. Havâî fişeklerle, yüksek sesli hoparlörlerle komşuları rahatsız......

Hz. İbrahim, Allâh’ın halîli oldu. Dostluğun zirvesine ulaştı. Buna rağmen duâsı şuydu: “‒(Yâ Rabbi! Kulların) diriltilecekleri gün beni mahcup etme!” (eş-Şuarâ, 87) Demek ki mânen zirvelere yükseldikçe öyle ufuklar açılıyor ki o manzara karşısında kul, daha da hiçliğe bürünüyor....

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e ümmet olmak, meccânen nâil olduğumuz muazzam bir nîmet. Bu nîmetin şükrü için, O’na lâyıkıyla ümmet olmaya gayret etmemiz ve sünnet-i seniyyesine sarılmamız lâzımdır. Üzerimizde böyle büyük bir hakkı bulunan Peygamber Efendimiz’in bizden arzusu şudur: “Sakın (günah işleyerek, kıyâmet günü) yüzümü kara çıkarmayın!.. (Beni üzmeyin,......

Vefâsını göreceğimiz evlât, Allah yolunda yetiştirdiğimiz, ardımızdan bize sadaka-i câriye olacak evlâttır. Vefâsını göreceğimiz dost, Allah için sevip zor zamanlarında kardeş olduğumuz dosttur. Vefâsını göreceğimiz dünya malı da, şimdiden infâk ederek âhirete gönderdiklerimizdir....

Ev alırken şu iki hususa dikkat etmeli: Camiye yakın mı? Komşular sâlih mi? Yaşarken de vefattan sonra da düstur aynı: “Ölülerinizi sâlih insanlar arasına defnedin. Hayattaki insanın kötü komşudan rahatsız olması gibi ölü de kötü komşudan rahatsız olur.” (Ebû Nuaym, Hilye, VI, 354)...

Bir veznedarın, kendisine emânet edilen paralara gönül bağlaması ne kadar abestir. Onun tek vazifesi, paraların gerçek sahiplerinin verdiği vazifeyi yerine getirmektir. Zira mülk Allâh’ındır. Mü’min, mülkün gerçek sahibi olan Allâh’ın emânetçisidir. Elindeki mal ve imkânları ilâhî tâlimatlar istikametinde kullanmalıdır. Bu tasarrufta şunlar yasaktır: ‒Pintilik (nîmeti kendi için saklamak) ‒İsraf (nîmeti......

Cenâb-ı Hak kâinattaki işleyişi belli bir periyoda bağlamıştır. Kimse Güneş’in ve Ay’ın doğup batmasından, atmosferdeki oksijen ve azot miktarının değişeceğinden endişe etmez. Zira hep aynı nizam ve ölçü içinde devam eder. Fakat Cenâb-ı Hak bazı şeyleri periyoda bağlamamıştır. Bu sebeple düşünmemiz lâzım: Kâinatta bir yaprak bile Cenâb-ı Hakk’ın bilgisi, irâdesi,......

Îman ve ahlâkını korumak için mü’min, bulunduğu çevreye dikkat etmelidir. Tahsil, izdivaç, meslek seçiminde buna mutlaka riâyet etmelidir. Evlâtlarını okutacağı mektepleri tespit ederken de en çok, hoca ve arkadaşlarının mânevî durumlarının nasıl olacağına ehemmiyet vermelidir....

Asr-ı saâdet toplumunda rûhî buhranların, psikolojik rahatsızlıkların görülmeyişinin bir sebebi de, namazın huşû içinde edâ edilmesiydi. Zira ashâb-ı kirâm, namazda bütün muhtaçlık ve acziyetlerini sonsuz kudret sahibi olan Cenâb-ı Hakk’a arz edip O’na sığınmanın huzuruyla doluyorlardı. Vecd ve istiğrak içinde yapılan kıyamlar, kıraatler, rükûlar ve secdeler, yorgun gönüller için âdeta......

Paranın helâliyet derecesi, onun nasıl sarf edildiğine bakılarak tahmin edilebilir. Zira helâl para hayra, haram para da şerre akar. Hayatımızda -Allah korusun- israf ve cimrilik varsa; bu hâl, kazancımızdaki mânevî problemlerin bir habercisidir....

Dilimizi boş ve çirkin sözlerden koruyup dâimâ hayır konuşmaya ve ifadelerimizi zikrullâh ile tezyîn etmeye çalışmamız gerekir. Nitekim bu ahlâkı hayatlarına aksettiren mü’minler; *  Bir işe veya yemeğe başlarken besmele çeker, bitirdiklerinde Allâh’a hamd ederler. * Birbirleriyle karşılaştıklarında evvelâ selâm vererek, Allâh’ın rahmet ve bereketini dileyerek birbirlerine duâ ederler. *......

Bir mü’minin hayatının her noktasının Kur’ân ve Sünnet’e muvâfık olması îcâb eder. İslâm’ın göz ardı edildiği yerlerde, Allah Teâlâ da rahmetini kaldırır. Orada huzur biter, bereket yok olur, maddî-mânevî sıkıntılar başlar....

Kur’ân-ı Kerîm mü’minlere dâimâ tatlı dille, güler yüzle, berrak bir suyun akışı gibi rûha ferahlık veren pırlanta ifadelerle konuşmayı öğütlüyor. Bunun zıddına, sert ve haşin hitapların, menfî tesirler hâsıl edeceğini telkin ediyor. Ham, nâdan ve kaba konuşmaların, bir müʼmine yakışmadığını bildiriyor. Ses tonumuzu da yerine göre ayarlamamız gerektiğini ifade sadedinde,......

Mü’min, dilini zikrullâh ile tezyîn edip güzel konuşmaya alıştırmalıdır. Yalan, gıybet, dedikodu, iftira, küfür, alay, hakâret, münâkaşa, hayâsız ve müstehcen sözlerle dilini kirletmekten titizlikle sakınmalıdır. Zira bunlar, dilin âfetleridir ve kalpteki fesâdın göstergesidir....

Dil, iki uçlu bıçak gibidir. Hayrın anahtarı olabileceği gibi, şerre de anahtar olabilir. Söz söylemek, eline bir taş alıp atmaya benzer. O taşın nereye düşeceğini baştan çok iyi hesap etmek gerekir. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de konuşmadan evvel iyi düşünmek îcâb ettiğine işaretle; “…Özür dilemeni gerektiren bir sözü......

Kalp kıran kaba sözler, ancak gâfil ve hantal kalplerden çıkar. Bu sebeple bir insan hem dindar hem de kaba, geçimsiz ve nezâketsiz olamaz. Zira İslâm’ın özü; îtikadda tevhîd, amelde ise edeptir....

Bir müstahdeme sert bir şekilde: “‒Çabuk bana bir bardak su getir!” demek var; bir de nezâketle: “‒Zahmet olmazsa bana bir bardak su getirir misin?” demek var. İkisinde de su istiyorsun. Fakat birinde kabalık var, muhâtabını inciten bir istihkār ve istihfaf ifadesi var; diğerinde ise incelik var, insana değer vermek var.......

Dilimizin kalplere saplanan bir diken olmamasına büyük bir titizlik göstermeliyiz. Nitekim ecdâdımız; “Kılıç yarası onulur, dil yarası onulmaz.” demişlerdir. Bir defa kırılan bir cam, belki yapıştırılabilir, ama ömür boyu izi kalır....

Konuşurken sözlerini ham şekilde, aklına geldiği gibi söyleme! Yanlış kelimeleri hâfızandan sil, lügatinden ayıkla. Sözü, akıllıca ve yerli yerinde kullan. Zamana, zemine, muhataplarının durumuna ve muktezâ-yı hâle uygun olan sözü söyle. Hazret-i Mevlânâ’nın ifadesiyle; “Körler çarşısında ayna satma, sağırlar çarşısında gazel atma!” Ve en mühimi; câhillik edip de, kalp kıran......