Büyüklerin tâbiriyle; “Tasavvufta ilk ders incitmemek, son ders de incinmemektir.” İncitmemek, çoğu zaman insanın elindedir. Dolayısıyla da kolaydır. Fakat incinmemek elde değildir. Zira kalpte irâde yoktur. Mâruz kaldığı hatâ ve kusurlar karşısında kalbin îtiraz ve şikâyetini susturabilmek, gönle söz geçirebilmek hiç de kolay değildir. Dolayısıyla, Allâhʼın affına nâil olabilme arzusuyla......

Unutmayalım ki belki bugün hâlini beğenmediğimiz niceleri yarın bizden daha iyi bir vaziyette olabilir, biz de onlardan daha kötü durumda olabiliriz. Dolayısıyla ibâdullâhʼı istihkār ve istihfâf etmek, yani küçümseyip hafife almak, mânevî bir felâkettir, âdeta kalbin kanseridir....