GÜNÜN MESAJI

Fahr-i Kâinat -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, gönülleri gam ve kedere düşürebilecek kıyaslamalara girmemek hususunda, biz ümmetini şöyle îkaz buyurur: “Hayat şartları (maddî olarak) sizinkinden daha aşağı olanlara bakınız; sizden daha iyi olanlara bakmayınız! Bu, Allâh’ın, üzerinizdeki nîmetini küçük görmemeniz için, daha uygun bir davranıştır.” (Müslim, Zühd, 9)...

İslâm, teslîmiyet kökünden gelir ve bir “ön kabul”dür. Müʼmin; “–Cenâb-ı Hakk’ın emirlerini yerine getirirsem; ya şu ne olacak, ya bu ne olacak?” gibi kuruntuları bir tarafa bırakmalı ve; “–Mühim olan Sen’in hükmün, Sen’in emrindir yâ Rabbi! İşittim ve itaat ettim!” demelidir....

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurur: “Din nasihatten ibarettir.” (Buhârî, Îmân, 42) Nasihatin iki mânâsı vardır: Samimiyet, muhatabının hayrını düşünmek. Hayra davet. Buradan hareketle nasihatçinin üç husûsiyeti olmalıdır, denilmiştir. Birincisi: Müslümanların uğradığı musîbetlere kalben üzülmesi, İkincisi: Müslümanlara nasihat etmeyi kendisine vazife bilmesi, Üçüncüsü: Şahsiyetiyle güzel bir örnek olarak insanlara......

Gerçek servetimiz, infâk ettiklerimizdir. Allah için verdiğimiz her şey bizimdir. Yaptığımız hayır-hasenat bizimdir. Gönlümüze aldığımız fakir, garip, kimsesiz bizimdir. İrşâdına vesîle olduğumuz gönüller bizimdir. Zira onlar vesîlesiyle -inşâallah- Allâh’ın rızâsını kazanacağız....

İmtihanlar; muhatabın, ahlâkî kemâli sergileyip sergileyemeyeceğini ortaya çıkardığı gibi, firâset, basîret ve ince düşünüşü de bileyler. Dertlere derman olma vasfı kazandırır. Çileler insanı pişirerek olgunlaştırır. Kevnî âyetlerden bir misal: Sahildeki taşlara baktığımızda, asırlardır üzerlerine vuran dalgalar neticesinde hiçbir sivri tarafları kalmamış ve granit misâli kırılmaz hâle gelmiş olduklarını görürüz....

En yüksek mânevî dereceler; “Nefsî!.. Nefsî!..” demeyip; “Ümmetî!.. Ümmetî!..” diye, din kardeşlerinin derdiyle dertlenenlere nasîb olmuştur. Şâh-ı Nakşibend Hazretleri; yıllarca yollara, hastalara ve sokak hayvanlarına hizmetin bereketiyle, mânevî derecâta nâil olmuştur....

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in hayatında, her kademeden insana numûne-i imtisal vardır. Efendimiz’e Hayber’in fethinden sonra nice ganimet ve hediyeler geldi. Fakat Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-; onları derhâl fukaraya ve muhtaçlara dağıttı. Bunu da büyük bir huzur ve sürur duyarak, verebilmenin mânevî hazzını hissederek yaptı. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu......

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz aslâ övünmezlerdi. Ancak kendine ait sıfatları dile getirme zarûreti olunca; Allâh’ın kendi üzerindeki nîmetlerini sayar ve; “لَا فَخْرَ” yani “Övünmek yok!” diyerek büyük bir tevâzuya bürünürlerdi. (Bkz. Tirmizî, Menâkıb, 1)...

Fedakârlık ve îsar, cömertliğin zirvesidir. Cömertlik dört derecedir: İsteyeni geri çevirmemek. Mahrumu arayıp bulmak ve ona ikramda bulunmak. Eldekini mahrum ile bölüşmek. Kendi ihtiyacını unutup muhâtaba verebilmek. Îsar / fedakârlık işte budur. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de açları doyurmadan kendini doyurmayı düşünmezdi. Îsârda bulunmanın lezzeti, O’na âdeta kendi......

Nefsin bir sıfatı “جَهُولًا” yani “çok câhil”dir. Cihâna niçin geldi? Geliş niye, gidiş niye? Kimin mülkünde yaşıyor? Bu akış nereye? Nefsin en büyük cehâleti -gafleti sebebiyle- bunların farkına varmamasıdır....

İslâm, muazzam ve geniş bir kültürdür. İnsana ebedî saâdetin yollarını gösteren ilâhî kâideler manzûmesidir. “Yaratan Rabbinin adıyla oku!” (el-Alak, 1) emriyle başlayıp; “Bugün size dîninizi tamamladım!” (Bkz. el-Mâide, 3) tâlimâtıyla hitâma eren bu mübârek tahsili; ilk halka olan ashâb-ı kirâm, tam 23 senede bizzat Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in......

Rahmetli babamız Mûsâ Efendi buyururdu ki: “Evlâdına; Allah Teâlâ’yı ve Peygamber Efendimiz’i öğretmeyen, sevdirmeyen anne-babalar, onun hem dünya hem de âhiret kâtili sayılır. Evlâdına dînini öğretmeyen ana-babalar, dünyanın en merhametsiz insanlarıdır.”...

Günümüzde bunalan ruhlarını huzura kavuşturmak isteyen kimi gâfiller, Hind felsefesinin bâtıl ve hurâfeleri içinde, uzak doğu dinlerinin çöplüğünde şifâ aramaktadırlar. Hâlbuki sefâlet çarşısında saâdet aramak, boşuna yorulmaktır. Yoga ve meditasyon gibi rûhu dinlendirdiği, insana huzur verdiği söylenen uygulamalar, insana sahte ve geçici bir huzur verir. Bu tıpkı bir sarhoşun içki......

Îmanlı, ahlâklı ve asil bir nesil yetiştirmek, her müʼminin derdi olmalıdır. Hasan-ı Basrî Hazretleri buyurur: “Vallâhi müslüman bir kul için; çocuklarını, torunlarını ve akrabalarını Allâh’a itaatkâr görmekten daha sevimli bir şey yoktur.”...

Bugün dünyevî tahsil, ancak uhrevî bir tahsilin kanadı altında beşeriyete ve evlâtlarımıza saâdet verebilir. Aksi takdirde, dünyevî tahsil -maalesef- kendi evlâtlarımızı öz değerlerine yabancılaştırmanın bir vasıtası olmaktadır. Evlâtlarımızı, ecnebîlerin derbeder modalarının, aldatıcı ve kandırıcı reklâmlarının zebûnu etmektedir. Beşeriyete saâdet ve huzur getirmeyen birtakım sistemlerin robotu hâline getirmektedir....

Yunus Emre Hazretleri buyurur: Okumaktan mânâ ne Kişi Hakk’ı bilmektir Çün okudun bilmezsin Ha bir kuru emektir Kulu Rabbine yaklaştırmayan tahsiller, kuru bir emektir. Bu beyhûde gayretlerin peşinde koşanlar, Kurʼânî tâbiriyle; “Çalışmış, (fakat boşa) yorulmuşlardır!” (el-Ğâşiye, 3)...

Yunus Emre Hazretleri buyurur: Bir kez gönül yıktın ise, Bu kıldığın namaz değil. Yetmiş iki millet dahî, Elin yüzün yumaz değil. Yüce dînimiz; bir mü’minin kaba saba, kırıcı ve kibirli olmasını asla kabul etmez. İslâm; bencil değil fedâkâr ve diğergâm, cimri değil cömert, kaba değil rikkat sahibi mü’minler ister....

Evlâdımızı internetin şerlerinden koruyabilmek için; Tek başına internet kullanmasını mümkün mertebe ertelemeliyiz. Kullanmak zorunda ise yanında olmalı, yalnız bırakmamalıyız. İrâde eğitimi vermeli; şeytânî ve nefsânî ekranların uhrevî mesʼûliyetini idrâk ettirmeliyiz....

Mü’minin karşısında son nefesle başlayan tehlikelerle dolu muazzam bir ebediyet yolculuğu vardır. O zorlu yolun tek azığı takvâdır. O tehlikelerle dolu yolun yegâne kurtuluş rehberi Kur’ân’dır, Sünnet’tir. O karanlık yolun kandilleri sâlih amellerdir. O çetin yolun tuzakları ve mayınları ise günahlardır, haramlardır, nefsânî arzulardır....

Nikâh, sadece kâğıda atılan bir imzadan ibâret değildir. Onun büyük bir mânâsı vardır. Nikâh, iki tarafın Allah adına söz vererek birbirine helâl olmasıdır. Bu söz; bir fânî adına değil, Cenâb-ı Hak adına verilmektedir. Dolayısıyla ağır bir mes’ûliyeti bulunmaktadır....

Lûtuflar zorluklara tahammül ettikten sonra tecellî eder. Âyet-i kerîmede buyrulur: فَاِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا “Elbette zorluğun yanında bir kolaylık vardır. Gerçekten, zorlukla beraber bir kolaylık daha vardır.” (el-İnşirâh, 5-6) Nefsin arzularına karşı mukavemet gösterdikten sonra nice mânevî güzellikler husûle gelir. Cennet de ancak zorlu sırattan geçebilenleredir....

1839 Tanzimat’la birlikte her şeyde bozulma başladı. Bu tûfandan ancak âile kurtulabildi. Âile sayesinde Çanakkale, İstiklâl Harbi ve 15 Temmuz mücadelesi kazanılıp yurdu kurtarmak nasîb oldu. Bunun için günümüzde milletimizi dize getirmek isteyenler, en çok âileye saldırıyorlar....

Dünya bir imtihan âlemidir. Hayat düz bir çizgi değildir. İnişleri ve çıkışları vardır. Kul; bu med-cezirlerle dolu dünya hayatında, dâimâ her şartta Allah’tan râzı olmalıdır. Mü’min; Hayatın çıkışlarında; yani zenginlik, bolluk, rahatlık ve sıhhat zamanlarında gevşememeli ve şımarmamalıdır. Hayatın inişlerinde; yani darlık, fakirlik, musîbet ve hastalık gibi zamanlarında da bedbin......

Âilenin düzgünlüğü, toplumun şahsiyet ve haysiyetidir. Toplumlar dâimâ iffet ve ahlâkın kalesi olan fazîletli âilelerle yücelmişlerdir. Cenâb-ı Hakk’ın rızâsı, o fazîletlere ve takvâya bağlıdır....

Vebâ, korona gibi büyük salgın hâline gelen sârî hastalıklarla vefat eden mü’minler hakkında Peygamber Efendimiz “şehiddir” buyuruyor. (Bkz. Müslim, İmâre, 166) Hastalığa karşı güzel bir sabır ve şükür içinde olup da sıhhat bulanlar ise “gâzi” hükmünde olmaktadırlar. Çünkü mü’minin başına gelen her türlü musîbet ve hastalık onun için keffârettir. (Bkz.......

Kalbin sanatı, Cenâb-ı Hakk’a ilticâ hâlinde yaşayabilmektir. Hasan-ı Basrî Hazretleri şöyle buyuruyor: “Duâlarınız kabul olunmayacak diye korkmuyorum. Sizin duâ edemez hâle gelmenizden endişe ediyorum!” Duâların makbûliyeti için, onların sâlih amellerle teyid edilmesi de zarûrîdir....

İslâm bir şifâ reçetesidir. Reçeteyi aldın, kabul ettin; ama onda yazılı olan tedavileri, perhizleri tatbik etmiyorsan, bir şifâ bulamazsın. Yüce dînimiz İslâm, kıyâmete kadar şifâ ve devâ reçeteleriyle doludur. Fakat ne kadar tatbik edilirse o kadar netice elde edilebilir....