GÜNÜN MESAJI

Her ibadetin bir âdâbı-erkânı olduğu gibi, infâkın da maddî-mânevî birçok edebi vardır. Bunlara riâyet etmek, son derece ehemmiyetlidir. Aksi hâlde -Allah korusun- o hayırlardan beklenen ecir zâyî olabilir. Âyet-i kerîmelerde şöyle buyrulmaktadır: “Güzel söz ve bağışlama, arkasından incitme gelen sadakadan daha iyidir…” (el-Bakara, 263) “Ey îmân edenler! Allâh’a ve âhiret......

İmtihan dünyasında Rabbimiz, mü’minleri birbirine zimmetlemiştir. –Zayıflar, güçlülere… –Fakirler, zenginlere… –Hastalar, sıhhatlilere… –İrşad bekleyenler, irşâd ehli mü’minlere zimmetlidir. –Bütün güçlü, zengin ve bilgili olanlar da; muhtaç kardeşlerinin duâsına muhtaçtır....

Cenâb-ı Hakk’ın rızâsını arayan bir mü’min, mâtemlerin civârında dolaşmalı; muhtaçların yardımına koşmalıdır. Nitekim Mû­sâ -aleyhisselâm-; “–Yâ Rabbi! Se­nʼi ne­re­de ara­ya­yım!” diye niyâz etti. Cenâb-ı Hak da; “–Be­nʼi, kal­bi kı­rık­la­rın ya­nın­da ara!” buyur­du. (Ebû Nu­aym, Hil­ye, II, 364)...

Ebû’l-Leys Semerkandî Hazretleri buyurur: “(Bir infak esnâsında) veren, alana teşekkür edâsı içinde olmalıdır. Çünkü alanın nasîbi, dünyevî ihtiyacın giderilmesidir. Verenin nasîbi ise uhrevî ve sonsuz lûtuflar ile Cenâb-ı Hakk’ın rızâsıdır. Böyle olunca; veren, alandan daha kârlı durumdadır. Onun için de muhâtabına teşekkür etmelidir.” Nitekim bizler, bu nezâket ve zarâfeti büyüklerimizden......

Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ümmetinin açlarını doyurmadan huzur bulamaz, onları doyurmanın mânevî zevk ve lezzetiyle âdeta kendi açlığını unuturdu. Allah yolunda infâk edebildiğini kâr sayardı. Bir insanı perişan bir hâlde görse, hüznünden âdeta mübârek sîmâsının rengi değişir, onun ihtiyacını giderip yüzünü güldürdüğünde ise, duyduğu huzur ve saâdetin nûru......

Temiz bir bardakta bulunan saf ve berrak bir suya bir damla necâset düştüğünde, nasıl ki o su, bütün sâfiyet ve kıymetini kaybederse; Allâhʼın kullarını küçük görerek dolaylı yoldan büyüklenmek de, kulun Hak katındaki değerini yok eder....

Îman ve takvânın kimde daha yüksek olduğunu, dolayısıyla kimin daha hayırlı olduğunu ancak Allah bilir. Bunun içindir ki Rabbimiz şu îkazda bulunur: “Ey mü’minler! Bir topluluk diğer bir topluluğu alaya almasın. Belki de onlar, kendilerinden daha hayırlıdır…” (el-Hucurât, 11)...

Yermük Harbi’nde, can çekişip susuzluktan inlerken, bir başka yaralı din kardeşini kendine tercih ettiği için susuz hâlde şehâdet şerbetini içen üç şehîdin ortasında kalan bir kırba su, belki nicelerinin rahat zamanlarda yaptığı dağlar kadar büyük hayır-hasenâtı, fazîlet bakımından, fersah fersah geride bırakmıştır. Zira bir pınarın başında ikram edilen su ile......

Zekât, dînen zengin sayılanlara; cömertlik ve infâk ise zengin-fakir her müʼmine ilâhî bir emirdir. Cömertlik, hangi ahvâlde olursa olsun, her müslümanın tabiat-i asliyesi olmalıdır. Nitekim Kurʼân-ı Kerîmʼde infâka teşvik, zengin mü’minlerin asgarî cömertlik sınırını belirleyen zekâttan çok daha fazla yer almaktadır. İnfak, zengin-fakir her müslümanın mükellefiyetidir. Nitekim hiçbir şeyi olmayan......

Bir mü’mine hınzır eti yemek ne kadar giran ve iğrenç geliyorsa, gıybet de o kadar giran ve iğrenç gelmelidir. Yani mü’min ağzına haram bir şeyi almamaya dikkat ettiği gibi kulağına gıybet girmemesine de îtinâ göstermelidir. Bu hassâsiyeti, hayatının her safhasına taşımalıdır....

Namaz, bir tür mânevî arınma terbiyesidir. Günahlara karşı mukâvemeti artıran bir irâde eğitimidir. Namaz, ihsan duygusunu, yani kendimizi her an ilâhî kameraların gözetimi altında bilme şuurunu kazandıran bir ibadettir. Rabbinin huzûrunda bu gönül mîrâcını yaşayan bir kul, namazdan sonra da O’nun râzı olmadığı her hâl ve davranıştan titizlikle sakınma hassâsiyeti......

Muhabbetin kantarı, fedakârlıktır. Allah muhabbetinin en mühim nişânesi de, kulun gerektiğinde Allah için ne kadar risk alabildiği ve sevdiği şeylerden ne kadar fedakârlıkta bulunabildiğidir…...

Mü’min, her namaz kıldığında, kalbinden geçenlere dahî vâkıf olan Allâh’ın huzûrunda bulunma eğitimi almış olur. Bu hissiyat ile, ilâhî huzûra arz edilmeye lâyık olmayan bütün kötü duygu ve düşünceleri gönlünden çıkarmaya gayret eder. Bu itibarla namaz, rûhî bir terbiyedir....

Beraat kandilinizi tebrik eder, amellerin Hak katına yükseldiği bu mübârek gecenin, cümlemizin beraatine vesîle olmasını Yüce Rabbimiz’den niyâz ederiz. Cenâb-ı Hak bu mübârek günler ve geceler hürmetine; vatanımızı, milletimizi ve bütün ümmet-i Muhammedʼi lûtf u keremiyle selâmete çıkarsın. Hastalara şifâ, dertlilere devâ, bütün insanlığa hidâyet, saâdet ve âfiyet ihsân eylesin.......

Makbul bir namaz, kulu Mîrâc ufkuna yükselten, secdeleriyle Rabbe yakınlık iklîmine götüren, muhteşem bir ibadettir. Cenâb-ı Hak da insan anatomisini, secdeye en müsâit şekilde yaratmıştır ki, kul çokça secde ederek Rabbine yaklaşabilsin....

İnsan ne kadar acıkırsa acıksın, iki-üç kap yemekle karnı doyar. Ardından en lezzetli yiyecekler bile ikram edilse, artık gınâ gelir, onları yiyemez. Dünyevî lezzetler böyledir. Fakat uhrevî lezzetlerde doyum yoktur. Bunun için Allah yolundaki gayretlerin mânevî lezzetini tatmış bir mü’min, aslâ amellerini kâfî göremez. Hadîs-i şerîfte buyrulduğu üzere: “Mü’min, sonunda......

Ezan okunduğu zaman, sâlih mü’minler âdeta hayatı durdururlar. Cenâb-ı Hakk’a olan vazifelerine öncelik verir, sonra halka karşı vazifelerine -yine kalpleri Allâh’a bağlı kalmak kaydıyla- devam ederler....

Allah katında mühim olan, yapılan hayırların miktarından ziyâde, hangi fedakârlık seviyesinde yapıldığıdır. Bundan dolayıdır ki, Mekke Fethi’nden evvelki zorluk ve yokluk zamanında yapılan fedakârlıklar, fetihten sonraki rahatlık zamanında yapılan fedakârlıklardan kat kat daha kıymetli sayılmıştır. Bir zaferin değeri, ona ulaşmak için katlanılan güçlükler nisbetinde büyüktür. Bu sebeple zor şartlar altındayken......

Namaz, mü’minin en öncelikli vazifesidir. Ezan okunur okunmaz kılınan namazın apayrı bir huzuru olur. Namaza öncelik verenlerin işlerine Rabbimiz kolaylık ihsân eder. Fakat mâzeretsiz olarak namaz geciktirilirse feyzi azalır. Onun gecikmesine sebep olan işlerin de bereketi kaçar....

Cenâb-ı Hak: “Sevdiğiniz şeylerden infâk etmedikçe birr’e (yani îman, ibadet, ahlâk ve fazîlette hayrın kemâline) eremezsiniz…” (Âl-i İmrân, 92) buyuruyor. Bilhassa bu mübârek üç aylar mevsiminde, bu âyet-i kerîme muktezâsınca, Allah yolundaki gayret ve cömertliğimizi test etmeli, bu husustaki seviyemizi gözden geçirmeliyiz. Bir infakta bulunurken kalbimizi yoklamalıyız: “Acaba verirken seviniyor......

Biz Rasûlullah (s.a.v.) Efendimiz’e ne kadar bey’at hâlindeyiz? O’nun getirdiği dîne bütün imkânlarımızla hizmet etmek için söz verebiliyor muyuz? Şu modern câhiliye hengâmında ümmetin irşad bekleyenlerini irşâd etme, bu yolda fedakârlıklar gösterme gayretinde bulunabiliyor muyuz?...

Merhamet, mü’minin alâmet-i fârikası; candan ve maldan fedakârlık da, îmanlı gönüllerin en büyük sanatıdır. Sâlih mü’minlerin şiârı olan cömertlik ise, illâ maddî varlıklardan vermek mânâsına gelmez. Yerine göre bir tebessüm, tatlı bir söz, düşenin elinden tutmak, bir din kardeşinin derdini dinlemek, onunla vaktini, emeğini, ilmini, irfânını, gönlünü paylaşmak da birer......

En merhametli anne-baba, evlâdının âhiretini dünyasından daha çok önemseyen anne-babadır. “–Evlâdımın dünyevî istikbâli parlak olsun, iyi bir meslek edinsin de âhiretini nasıl olsa kurtarır!” şeklinde bir düşünce, bir mü’mine aslâ yakışmaz....

Şu bir hakîkattir ki infâk etmek, malı eksiltmez. Bilâkis infaktaki ihlâs nisbetinde bereketlendirir. Allah yolunda infâk edilen mal, tıpkı budanan bir ağaç gibi daha canlı ve verimli bir hâle gelir. Âyet-i kerîmede buyrulur: “Mallarını Allah yolunda harcayanların hâli, yedi başak bitiren ve her başağında yüz tane bulunan bir tek tohumun......

İstikbâli verecek olan, Allah Teâlâ’dır. Evlâtlarımıza bırakmanız gereken en kıymetli miras, iki cihan saadetine vesîle olan İslâm şahsiyet ve karakteridir. Gerek evlâtlarımıza, gerek ümmetin evlâtlarına işte bu mirası bırakma gayretinde olmalıyız....

Unutmayalım ki, mülkün gerçek sahibi Cenâb-ı Hak’tır. Kul bu fânî dünyada âdeta bir veznedar hükmündedir. Dünya malı nesilden nesile aktarılarak yine dünyada kalır. Kul da onu nasıl kazanıp nasıl sarf ettiğinin ağır hesabıyla âhirete intikâl eder. Cenâb-ı Hak âyet-i kerîmede buyuruyor: “Ey îmân edenler! Allah’tan korkun ve herkes, yarına ne......

Çanakkale’de yedi düvele karşı yiğitçe çarpışan şanlı askerimiz, sadece kahramanlık ve cesaret değil, aynı zamanda bir îman destanı yazmıştır. Harbin en çetin ânında Binbaşı Lütfi Bey: “Yetiş yâ Muhammed! Kitabın elden gidiyor!” diye feryâd ederken rûhâniyet-i Rasûlullah’tan istimdâd ediyordu. Yine Çanakkale Muhârebeleri’nde büyük muvaffakıyetler sergiledikten sonra Doğu Cephesi’ne koşarak ağır......

Çanakkaleʼnin yiğit, îmanlı erleri ve kumandanları dâimâ hasretle, minnetle, rahmetle yâd ediliyor. Bu hasret, muhabbet ve minnet duygularının en güzel ifade şekli ise; Çanakkale rûhuna sahip çıkan, dînî ve millî değerlerinin kıymetini bilen, îmanlı nesiller yetiştirmektir....

Kıymetli Kardeşlerimiz! Kandilinizi tebrik eder, Mîrâc’ın engin mânâ ikliminde, feyizli bir ibadet hayatı lûtfetmesini, Cenâb-ı Hak’tan niyâz ederiz. Bu mübârek kandilin gündüzünü oruçla, hayır-hasenatla, gönül almakla, gecesini de tevbe-istiğfar, zikrullah ve salevât-ı şerîfelerle, bilhassa da ümmete Mîrâc’ın en büyük hediyesi olan namazlarla ihyâsına gayret gösterelim. Hayırların celbi, şerlerin def’i, ümmet-i......