GÜNÜN MESAJI

Unutmayalım ki Ramazan rûhâniyetiyle yaşanan bir ömrün sonunda;  Îman selâmetiyle verilen bir “son nefes” bayramı var.  Kabirde ve kıyamette meleklerin getirdiği; “…Korkmayın, üzülmeyin, size vaad olunan Cennet’le sevinin!” (Fussilet, 30) müjdesine mazhar olma bayramı var.  Kabrin, Cennet bahçelerinden bir bahçe olduğunu müşâhede edince yaşanan bir bayram var.  Mîzanda hayırların ağır......

Nasıl ki günümüzde salgın hastalık sebebiyle “kontrollü normalleşme” kararları alındığında; “–Aman rehâvete kapılmayalım, tedbirlere devam edelim, ciddiyeti elden bırakmayalım!” deniliyorsa, Ramazan’dan sonra da kulluk hayatımızda gevşemekten ve rehâvete kapılmaktan sakınmalıyız....

Bayram, senenin herhangi bir gününde verilmiyor. Receb, Şâban ve Ramazan gibi üç aylık bir takvâ mektebinin neticesinde Cenâb-ı Hak bayramı ihsan ediyor. Dolayısıyla bayram, üç aylarda idrâk edilen takvâ mektebinden lâyıkıyla geçebilenlere ihsân edilen, ilâhî bir tebriknâmedir. Cenâb-ı Hakk’ın rahmet, mağfiret, rızâ ve muhabbetine nâiliyet ümidinin sevincidir. Hakîkî bayram da,......

Gerçek bayram: Son nefeste îmân ile göçmek bayramdır. Amel defterini sağdan almak bayramdır. Mîzanda hasenâtın ağır gelmesi bayramdır. Sırat’tan geçip cennete girmek bayramdır. Rasûlullah Efendimiz’e kavuşmak, Cemâlullâh’a nâil olmak bayramdır....

Bayramları ilâhî af bayramına dönüştürebilmek için, o mübârek günleri aslî gâyesine uygun şekilde ihyâ etmek gerekir. Zira bayramlar nefsânî bir tatil fırsatı değildir. Nitekim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in bir tatili yoktu. O hiçbir zaman; “–Bir hurma ağacının gölgesinde üç gün dinleneyim.” buyurmadı. O’nu Allah yolundaki gayretleri, tebliği, ibadetleri......

Behlül Dânâ Hazretleri buyurur: “Bayram, güzel ve yeni elbiseler giyenler için değil, ilâhî azaptan emîn olup ebedî hüsrandan kurtulanlar içindir. Yine bayram, güzel binitlere binenler için de değil, hatâ ve kusurlarını terk ederek hâlis bir kul hâline gelebilenler içindir…”...

Kıymetli Kardeşlerimiz! Ramazân-ı Şerîf bir takvâ mektebi, bayram da onun rûhânî bir şehâdetnâmesidir. Ömür boyu Ramazan rûhâniyetiyle yaşayıp ebedî bayramlara ulaşabilmemiz temennisiyle, Ramazan bayramınızı tebrik eder; bu mübârek günlerin vatanımız, milletimiz ve İslâm âlemi için hayırların fethine, şerlerin def’ine, ümmet-i Muhammed’in sıhhat ve selâmetine vesîlesi olmasını, Yüce Rabbimiz’den niyâz ederiz....

Bayramlar; Sıla-i rahimde bulunmak, Bir vefâ borcu olarak geçmişlerin ruhlarını hayırlar ve sadakalarla şâd etmek, Dargınlıkları-kırgınlıkları ortadan kaldırmak, Mü’minin mü’mine zimmetli olduğunu hatırlamak, Diğergâmlık, fedakârlık ve cömertlikle din kardeşliğini toplum plânında yaşatmak gibi, Allâh’ın rızâsını celbedecek nice ictimâî ibadetin îfâ edildiği, müşterek sevinç günleridir....

Bayram, bencillikten kurtulup ictimâîleşmedir. Nitekim tek başımıza bayram namazı kılamayız, kendi kendimizle bayramlaşamayız. Bayram, ferdin değil, toplumun sevincidir. Sevinçleri paylaşarak çoğaltmak ve sevindirmekle sevinmektir. İkram etmenin mânevî hazzıyla rûhu doyurmaktır....

Ramazân-ı Şerîf’ten affedilmeden çıkma korkusu, Hak dostlarının yüreklerini titretmiştir. Câfer-i Sâdık Hazretleri, Ramazan ayının sonunda şöyle duâ ederdi: “Ey Ramazan’ın Rabbi olan Allâh’ım! İşte bu, kendisinde Kur’ân’ın indirildiği Ramazan ayıdır ve artık bitmek üzeredir. Yâ Rabbi! Bütün günahlarım affedilmeden fecrin doğmasından veya Ramazan’ın çıkıp gitmesinden, ikram sahibi olan Zât’ına sığınırım!”...

Asr-ı saâdette bayrama; infak ve ikramla hazırlanılır; bayram, Allah için yapılan fedakârlıklarla karşılanırdı. Zira hakîkî bayrama nâil olabilmenin, mahzun gönüllere de bayram neşesi vermekten geçtiği, çok iyi bilinirdi....

Senede bir ay gönül hânelerimize misafir olan Ramazân-ı Şerîf’i oruçla, terâvihle, sahurla, iftarla, infakla, sabırla, nefsi dizginlemekle, Kur’ân-ı Kerîm ile ünsiyetimizi artırmakla güzelce ağırlayalım. Ramazan’ın son günlerinde ise gönül dilimizle; “–Ey kalplerimizin yıkandığı mübârek ay! Yine gel ve bizi ihyâ et!..” diyerek, onu hasret dolu elvedâlarla ve bizden râzı hâlde......

İmâm-ı Rabbânî Hazretleri buyurur: “Ramazan’ın kendisinden râzı ayrıldığı kimseye ne mutlu! Onun kendisine dargın gittiği kimseye ne yazık!”...

Ramazân-ı Şerîf ve Kadir Gecesi, lâyıkıyla ihyâ edilirse günahların affına vesîledir. Lâkin kul hakları ve borçlar müstesnâ. Dolayısıyla Ramazân-ı Şerîf’ten tertemiz çıkabilmek için, üzerimizde bir kul hakkı varsa mutlaka helâlleşelim. Rasûlullah Efendimiz îkaz buyurur: “Ey insanlar! Kimin üzerinde bir (kul) hak(kı) varsa onu hemen ödesin; «Dünyada rezil rüsvâ olurum.» diye......

Ramazân-ı Şerîf’te müjdelenen af ve mağfiret, kul haklarının affını içine almaz. Allah yolunda canını veren şehidler için dahî, kul hakları istisnâ tutulmuştur. Hakk-ı ibâd için mutlaka helâlleşmek lâzımdır. Dünya mahcubiyetini, âhiret rüsvâlığına tercih etmelidir....

Ramazân-ı Şerîf gün ve geceleri âdeta mânevî bir hazine kıymetindedir. Ramazan gecelerini; Kur’ân tilâveti, zikrullah ve teheccüdlerle ihyâ etmek yerine; televizyon, internet, cep telefonu karşısında israf etmek, bu ilâhî lûtfa karşı bir nankörlüktür. Bir infak mevsimi olan bu mübârek günlerde; bencilliğin, hodgâmlığın, cimriliğin pençesine düşmek, Ramazan nîmetine nankörlüktür. Oruçları; gıybet......

Mirzâ Mazhar Cân-ı Cânân -rahmetullâhi aleyh- buyurur: “Ramazân-ı Şerîf, zikirle uyanık olarak geçirilirse, senenin kalan kısmında da bu güzel hâl devam eder. Eğer bu ayda bir kusur ve gevşeklik olursa, bunun izi bütün sene boyunca görülür.”...

Kıymetli Kardeşlerimiz! Bin aydan hayırlı Kadir Gecenizi tebrik eder, hayatımızın takvâ ile ihyâ edilen dâimî bir Ramazân-ı Şerîf; son nefesimizin de saâdet müjdeleriyle gelen ebedî bir bayram olmasını Yüce Rabbimizʼden niyâz ederiz....

Ramazân-ı Şerîf’in en müstesnâ vakti “Kadir Gecesi”dir. Bu mübârek gece; Kendisinde Kur’ân indirilmekle şereflenmiş, müstakil bir sûre ve pek çok hadîs-i şerîf ile yüksek kıymeti bildirilmiş, Başta Cebrâil -aleyhisselâm- olmak üzere melek akınlarıy­la ulvîleş­miş, Mü’minlerin, görünmez rûhânîler tarafından selâmlandığı, İlâhî af, rahmet ve mağfiretin âdeta sağanak sağanak yağ­dığı, Ebedî kurtuluş......

Hadîs-i şerîfte buyrulur:  “Kadir Gecesi’ni, fazîlet ve kudsiyetine inanarak ve sevâbını yalnız Allah’tan bekleyerek ibâdet ve tâatle geçiren kimsenin -kul hakkı hâriç- geçmiş günahları bağışlanır.” (Müslim, Müsâfirîn, 175)...

Geçen Ramazân-ı Şerîf’te aramızda olan bazı dost, akraba ve ahbâbımız şimdi âlem-i berzahtalar. Onların bu günlerde ibadet etme ve sevap kazanma ihtimalleri kalmadı. Tevbe ve istiğfâr etmeleri için de imkân bulunmuyor. Bizim de bir sonraki Ramazân’ı idrâk edip edemeyeceğimiz meçhuldür. O hâlde içinde bulunduğumuz bu mübârek zamanların kıymetini bilmeliyiz. Nasıl......

Ramazân-ı Şerîfʼte tutulan oruç, âdeta rûhun giydiği bir ihram gibidir. Nasıl ki ihramda refes, fısk ve cidâl yasaksa, tıpkı bunun gibi, şehevî arzular, fısk u fücûr, münâkaşa ve bir gönle diken batırmak da, orucun ecrini zâyî etmek demektir....

Evlâtlarımıza oruç tutturalım. Küçük yavrularımıza «tekne orucu» tutturup, iftar saatinde bir hediye ikrâm edelim. İlk gerçek oruçlarını güzel hediyelerle taltif edelim. Bazı ikram ve hediyeleri onlara verdirelim. Böylece onların infâka, cömertliğe ve ikrâma alışmalarını sağlayalım. Bu güzel davranışlar, hediyeler ve taltifler, Allâh’ın izniyle, ömür boyu evlâtlarımızın hatırlarından çıkmaz. Gönüllerinde ibadetin......

Hazret-i Âişe Vâlidemiz’in rivâyetine göre Rasûlullah (s.a.v.) Efendimiz, Ramazan’da diğer aylardan daha fazla (ibadetlerine) îtinâ ederdi. Ramazan’ın son on gününde ise evvelki günlerinden daha fazla ibadet ederdi. (Bkz. Müslim, Îtikâf, 8; İbn-i Mâce, Sıyâm, 57)...

Muhteşem mâzimizde, varlıklı mü’minler, bilhassa Ramazân-ı Şerîf’te bakkalları gezip veresiye defterinden herhangi bir yaprağı açtırır, borcun sahibini bilmeksizin hesabı öder, tıpkı sadaka taşlarında olduğu gibi; veren alanı, alan vereni görmeden, sırf rızâ-yı ilâhî için hârikulâde bir din kardeşliği yaşanırdı. Ramazân-ı Şerîf’i; toplumda kardeşlik, dayanışma ve yardımlaşma rûhunun yeniden ihyâsı, fazîletler......

Rabbimiz; Zât’ına dost olan, Hakk’a yakın bir kul olabilmemiz için, bizlere mânevî ve rûhânî bir iklim olan Ramazân’ı lûtfediyor. Çiçekler ve meyveler nasıl bahara, yeşerip meyve verecekleri iklimlere muhtaç ise, mü’min de Ramazân-ı Şerîf’in rûhâniyet iklimine öyle muhtaçtır....

Her ibadetin bir âdâbı-erkânı olduğu gibi, infâkın da maddî-mânevî birçok edebi vardır. Bunlara riâyet etmek, son derece ehemmiyetlidir. Aksi hâlde -Allah korusun- o hayırlardan beklenen ecir zâyî olabilir. Âyet-i kerîmelerde şöyle buyrulmaktadır: “Güzel söz ve bağışlama, arkasından incitme gelen sadakadan daha iyidir…” (el-Bakara, 263) “Ey îmân edenler! Allâh’a ve âhiret......

İmtihan dünyasında Rabbimiz, mü’minleri birbirine zimmetlemiştir. –Zayıflar, güçlülere… –Fakirler, zenginlere… –Hastalar, sıhhatlilere… –İrşad bekleyenler, irşâd ehli mü’minlere zimmetlidir. –Bütün güçlü, zengin ve bilgili olanlar da; muhtaç kardeşlerinin duâsına muhtaçtır....

Cenâb-ı Hakk’ın rızâsını arayan bir mü’min, mâtemlerin civârında dolaşmalı; muhtaçların yardımına koşmalıdır. Nitekim Mû­sâ -aleyhisselâm-; “–Yâ Rabbi! Se­nʼi ne­re­de ara­ya­yım!” diye niyâz etti. Cenâb-ı Hak da; “–Be­nʼi, kal­bi kı­rık­la­rın ya­nın­da ara!” buyur­du. (Ebû Nu­aym, Hil­ye, II, 364)...

Ebû’l-Leys Semerkandî Hazretleri buyurur: “(Bir infak esnâsında) veren, alana teşekkür edâsı içinde olmalıdır. Çünkü alanın nasîbi, dünyevî ihtiyacın giderilmesidir. Verenin nasîbi ise uhrevî ve sonsuz lûtuflar ile Cenâb-ı Hakk’ın rızâsıdır. Böyle olunca; veren, alandan daha kârlı durumdadır. Onun için de muhâtabına teşekkür etmelidir.” Nitekim bizler, bu nezâket ve zarâfeti büyüklerimizden......