Düşünmeliyiz ki Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz Allah yolundaki gayretlerinden hiçbir zaman yılmadı, yorulmadı, dinlenmedi. “Ben tatildeyim, izinliyim, bir müddet bana gelmeyin…” demedi. Bilâkis, gayret ve fedakârlıklarla, bilhassa da hidâyetlere vesîle olarak Cehennemʼden insan kurtarmakla dinlenip huzur buldu.
Hâl böyleyken bir müʼmin, Allah yolundaki gayret ve fedakârlıklarını nasıl yeterli görebilir?! Âhireti için ebedî saâdet sermayesi hazırlama imkânı varken, nasıl bir kenara çekilip oturabilir?!.
Zira Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Ve sana yakîn (ölüm) gelinceye kadar Rabbine ibadet et!” (el-Hicr, 99)