Sâlih ve ârif kullar, gâfil ve nâdanların ufak-tefek kusurlarına takılmaz, kendilerine sataşan câhillere aldırmaz, onlara mütebessim bir çehreyle “selâm” deyip geçer, onlarla faydasız tartışma ve ağız dalaşına girmezler. Zira muhâtabını; hatâsını anlamaya, nedâmete ve hâlini ıslâha sevk edecek bir irşad ve îkazın, sert ve kaba bir tartışma üslûbuyla değil, ancak suyun akışı gibi gönle ferahlık veren yumuşak bir lisan, kalplerin kilitlerini açan hikmetli sözler ve iç ısıtan güzel nasihatlerle yapılabileceğini bilirler.