Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz;
“–Bu mektubu krallara kim götürür?” diye sorduklarında, genci ve yaşlısıyla bütün sahâbîler ayağa kalkıyor ve;
“–Yâ Rasûlâllah, bu şerefi bana ver!” diyorlardı.
Onlar aşk ve heyecan içinde vazifeye tâlip olurken; ateşten çölleri, uzun ve tehlikeli yolları nasıl aşacaklarını aslâ düşünmüyorlardı. O mektubu kralın bir göz işaretine bakan cellâtların kanlı kılıçları önünde okuyacaklarını da biliyorlardı. Bu tehlikeler dahî, onları en ufak bir zaafa düşürmüyordu. Çünkü onların en büyük arzusu, Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in gönlünde bir yer edinebilmekti…