Hazret-i Meryem Vâlidemiz’in annesi henüz hâmile iken, karnındaki evlâdının derdine düşmüştü. Onu, erkek zannı ile de Beyt-i Makdis hizmetine adamıştı. Esasen bu büyük bir takvâ tezâhürüydü. Zira;
* Evlâdının/ciğerpâresinin bir ibadet neşvesi içinde sâlih veya sâliha bir kul olarak yetişmesini istemek,
* Kendilerine bir sadaka-i câriye ve hayru’l-halef olmasını dilemek,
* Bunun için onu yüreğinden kopararak Allah yoluna adamak, esâsen büyük bir îman ve takvâ nişânesidir.