İslâm kardeşliği, nesep kardeşliğinden ileridir. İnsanın, günaha sürüklenen akrabâsını silip atması câiz olmadığı gibi, kardeşlik edindiği bir kimseyi de, hatâ ve günahları sebebiyle tamamen dışlaması...
Müʼmin, bir sıkıntıyla karşılaştığında, isyan veya şikâyet etmek yerine; “Bütün kusurlar nefsimdendir. Acabâ hangi kusurum bu sıkıntıya sebep oldu?” düşüncesiyle, mânevî durumunu yoklayıp noksanlıklarını telâfi...