İlâhî muhabbet ve dostluktan nasip almamış bir kimse, kemâle erme yoluna girmemiş, nefsi ile yaşıyor demektir. Çünkü bu sevgiyi bilmeyenin kalbi ham toprak gibidir. Mahâret,...
İlâhî muhabbette mesafe alan bir gönül, nefsânî elemleri hissetmez olur. Dünyevî ıztıraplar, tıpkı ayağa batan çakıl taşları gibi ehemmiyetsiz hâle gelir. Yine ilâhî muhabbetin hazzı...