Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-; ümmetinin, Allah için gösterilecek gayretlerden gâfil kalmaması ve vaktini boşa geçirmemesi için, zaman zaman şöyle buyururdu:
“Ey ümmetim!
- Bugün bir yetim başı okşadınız mı?
- Bugün bir aç doyurdunuz mu?
- Bugün bir hasta ziyaretinde bulundunuz mu?
- Bugün bir cenâze teşyiinde bulundunuz mu?” (Bkz. Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 12)
Böylece ümmetini, içtimâî hizmetlerle din kardeşlerinin dert ortağı ve tesellî kaynağı olmaya teşvik ederdi.