Gâfil insan, Cenâb-ı Hakkʼın kendisini gördüğünü unutur yahut bu hakîkatten gaflete düşer de günah işler.
Bişr-i Hâfî Hazretleri şöyle der:
“Eğer insanlar Allah Teâlâʼnın azameti hakkında (lâyıkıyla) tefekkür etseler, Oʼna isyan edemez, günah işleyemezlerdi.” (İbn-i Kesîr, I, 448)
Bütün günahlar, hep Allah Teâlâ unutulunca işlenir. Zira bir insan besmele çekerek günah işleyemez. Kalbi “Allah” diyen bir müʼmin, bir din kardeşine çelme takamaz, kimseye haksızlık yapamaz ve bir gönlü incitip ona diken batıramaz. Yapması gereken bir işi de eksik bırakamaz…