Ecdâdımız Osmanlı, İslâmʼı ve Kurʼânʼı baş tâcı ettiği zaman, Edebali Silsilesinden, Akşemseddinlerden, Ebu’l-Vefâlardan, Hüdâyîlerden, velhâsıl Hak dostu âlim ve âriflerden feyz ve duâ aldığı vakit, izzet ve şerefle yüceldi.
Buna mukâbil, gönüllerde dünya meyli arttıkça, Batı hayranlığı neticesinde dîni ilerlemeye engel olarak gören gâfiller çoğaldıkça, gayr-i müslimleri memnun etmek için tâvizler verildikçe; ilâhî nusret ve inâyet de kalktı, Cenâb-ı Hak nîmetini geri aldı.
Cenâb-ı Hakkʼın şu ihtârı ne kadar mânidardır:
“Andolsun, size öyle bir Kitap indirdik ki, bütün şan ve şerefiniz ondadır. Hâlâ akıllanmayacak mısınız?!” (el-Enbiyâ, 10)