Allâh’ın dînini yaşama ve yaşatma gayretlerimizde, aşkımız, vecdimiz ve heyecanımız ne kadar kuvvetli olursa; o yolda çekilecek çileler o nisbette unutulur, hissedilmez olur. Sahâbe-i kirâm Çin’e gitti, Semerkand’a gitti. Yorulmadılar, üşenmediler, “üf, of” demediler. Tâtil nedir, bilmediler. Allah yolunda hizmet, gayret ve fedakârlığın verdiği huzur ile dinlendiler.
İşte onlar, göz nûru bir Kur’ân nesliydi. Peygamber Efendimiz’in göz nûru talebeleriydi…