Gizlice verilen bir sadaka, onu alan kimsenin minnet altında kalarak rencide olma ihtimâlini de bertaraf edeceği için, daha fazîletlidir. Sâlih kullar, bu edebe titizlikle riâyet etmişlerdir.
Fatih Sultan Mehmed Han, İstanbul şühedâsının âilelerine, onların izzet ve haysiyetlerini koruma hassâsiyetiyle, akşamın loş karanlığında ve kapalı kaplar içinde yemek göndermiştir.
Pâdişâhı böyle bir edep sergileyen Osmanlı toplumunun mümtaz fertleri de, sadakalarını mümkün mertebe tenha vakitlerde “sadaka taşları”na bırakırlar, muhtaçlar da vereni görmeden, oradan yalnızca ihtiyaçları kadarını alır, gerisini bir başka muhtaç din kardeşine bırakırlardı.