İslâm kardeşliği, nesep kardeşliğinden ileridir. İnsanın, günaha sürüklenen akrabâsını silip atması câiz olmadığı gibi, kardeşlik edindiği bir kimseyi de, hatâ ve günahları sebebiyle tamamen dışlaması uygun olmaz. Doğru olan; düşeni elinden tutup kaldırmaktır.
Bunun içindir ki Allah Teâlâ, Peygamber Efendimiz’e akrabâları hakkında:
“Eğer Sana isyân ederlerse; «Ben sizin amelinizden berîyim!» de.” (eş-Şuarâ, 216) buyurmuştur. Dikkat edilirse Cenâb-ı Hak; “Sizin yaptığınızdan berîyim.” demesini emretmiştir, “Sizden berîyim.” demesini değil!.. Yani günaha duyulan nefreti, günahkâra taşırmamak îcâb eder. Bilâkis günahkârı, âdeta yaralı bir kuş gibi, şefkatle tedâviye muhtaç olarak görmek gerekir.