Gecesi mânen karanlık olanın gündüzü de mânen aydınlık olmaz. Gecenin kıymetini bilmeyenler için gündüzün hayrını düşünmek mümkün değildir. Bütün bir gecesini gaflet içinde uykuya mahkûm edenin gündüzü de umûmiyetle feyz ve rûhâniyetten mahrum hâlde geçer. Bu yüzden geceleri büsbütün uykunun esiri olup gönlümüzü hantallaştırmaktan sakınmamız îcâb eder.