İnsan şahsiyetine en çok tesir eden iki müessir vardır. Birincisi, kazanılan paradır:
Paranın kaderi, kişinin kaderine müdâhil olur. Yani para, kazanılışındaki mânevî temizlik durumuna göre, lâyık olduğu yere gider; sahibinin irâdesini de kendi gittiği yere doğru istikâmetlendirir. Para helâlden kazanılmışsa sahibini de helâle götürür, haramdan kazanılmışsa, sahibini de harama sevk eder.
İkincisi de beraber olunan kimselerdir.
İnsan, sâlih ve sâdık müʼminlerle beraber olursa, onlar vesîlesiyle hakka ve hayra meyleder. Kötü kimselerle beraber olursa da bâtıla ve şerre yönelir.
“İnsan” kelimesi “üns, ünsiyet” kökü ile irtibatlıdır. Yani ünsiyet kurmak, çevresiyle ülfetten tesirler almak, insanoğlunun özünde vardır. O hâlde kimlerle ünsiyet kuracağımıza dikkat etmek ve mâruz kalacağımız müsbet-menfî tesirlerin idrâki içinde bulunmak zarurîdir. Bu sebeple ilâhî tâlimat:
“…Sâdıklarla beraber olunuz!” (et-Tevbe, 119)