Mü’min, şu ibret levhasını hatırından çıkarmamalıdır:
Bir cenâzenin kabre konulmasından sonra kurtlar bedene ilişinceye kadar, hısım-akraba da tâziyelerini hemen hemen bitirmiş olurlar. Daha sonra mirasçılar mal bölme görüşmelerine başlarken, toprak da bedeni parçalayıp yok etmeye başlar. Her iki faâliyet de bir bakıma birlikte sürdürülür ve bitirilir. Bir yanda beden tüketilirken diğer yanda da servet dağıtılır. Bu hâli hayretle seyreden ruh, kazanıp da kullanamadığı bir servetten hesaba çekilecek olmanın pişmanlığıyla elini dizine vurmak ister; ama ortada ne el kalmıştır, ne de diz!.. Yalnız ameller müstesnâ… Dünyada sahip olunan takvâ ve sâlih ameller, âhiret hayatının yegâne saâdet sermayesidir.