Büyüklerin tâbiriyle; “Tasavvufta ilk ders incitmemek, son ders de incinmemektir.” İncitmemek, çoğu zaman insanın elindedir. Dolayısıyla da kolaydır. Fakat incinmemek elde değildir. Zira kalpte irâde yoktur. Mâruz kaldığı hatâ ve kusurlar karşısında kalbin îtiraz ve şikâyetini susturabilmek, gönle söz geçirebilmek hiç de kolay değildir.
Dolayısıyla, Allâhʼın affına nâil olabilme arzusuyla Oʼnun kullarından gelen ezâ ve cefâları müsâmaha ile karşılayabilmek, Cenâb-ı Hak hatırına Oʼnun kullarından incinmeyip af fazîletini sergileyebilmek, yüksek bir kalbî dirâyet ve olgunluk ister.