Ashâb-ı kirâm, Peygamber Efendimiz’in emirlerini, aklın dar hudutları içinde sorgulamaya lüzum duymadan, hikmetini bilseler de bilmeseler de derhal tatbik ederlerdi. Zira Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, zâten bütün akılları yaratan Cenâb-ı Hak’tan tâlimat alıyordu. Bu itibarla, beşerin en akl-ı selîm’i olan Allah Rasûlü’ne tâbî olmak, aklı pek çok vehim ve hayallerle mâlûl bulunan insanoğlu için en akıllıca yoldur.