Gerçek mü’minin gönlünde ikram etmenin lezzeti, kendi açlığını giderme duygusundan öndedir. O, etrafında bir aç varken, yediğinden lezzet alamaz. Yanı başındaki muzdaribin ıztırâbını gidermeden huzur bulamaz.
Müʼmin, muhtaçları sevindirme neşesiyle yaşayan insandır.