Tasavvufî terbiyede “tefekkür-i mevt”in mühim bir yeri vardır. Bir bez kundakta gözlerimizi açtığımız dünyada takdir olunduğu kadar yaşayıp bir tahta kundakla âhirete uğurlanacağımızı düşünüp fânîliği unutmamak; kalbi, nefsânî arzuların işgâlinden korumak için en tesirli ilâçtır.