Peygamber Efendimiz’in hâne-i saâdetlerinde günlerce yiyecek bulunmadığı, aylarca ocak yanmadığı olurdu. Fakat o hâneden dâimâ; muhabbet ve rızânın, kanaat ve tevekkülün, hamd ve şükrün burcu burcu saâdet râyihaları yayılırdı. Gelen hediye ve ganimetler, hemen muhtaçlara tevzî edilir; infak ve merhametin lezzeti, Rasûlullah Efendimiz’e kendi açlığını unuttururdu. Mânevî lezzetler karşısında maddî lezzetler ömrünü tüketirdi.