Eğitimin en temel husûsiyeti “muhabbet”tir. Muhabbetin de en güzel tecellîsi ve neticesi “âdab”dır. Sahâbe-i kirâm, muhabbet sâikıyla Allah Rasûlü’nün hâliyle hâllendi ve hepsi de muazzam bir edep timsâli oldu. Bunun için ömür boyu;
“Kişi sevdiği ile beraberdir.” (Buhârî, Edeb, 96) hadîsini düstur edindiler ve dâimâ;
“–Benim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ile beraberliğim, esas hayat olan âhirette de devam edecek mi? Cennetʼte O’na komşu olabilecek miyim?” muhâsebesi içinde yaşadılar. Bizler de ashâb-ı kirâma güzelce tâbî olarak, onların bu vasfından hisseler almaya gayret göstermeliyiz.