Ârif mü’minler, fânîliği hiçbir zaman hatırlarından çıkarmaz, dünyayı dâimâ ukbâ penceresinden seyrederler. Zira müʼmin, mârifetullahʼta mesafe aldıkça, yani Rabbini kalben tanıdıkça, dünyanın hakîkî yüzünü görmeye başlar, âhirete rağbetini artırır. Dünya gözünde küçülür, âdeta bir çakıl taşı gibi ehemmiyetsiz hâle gelir.