Tâbiîn neslinden Âmir bin Abdikays, ölümü yaklaşınca ağlamaya başladı.
“–Niçin ağlıyorsun?” diye sordular. O da şu cevâbı verdi:
“–Ne ölüm korkusuyla, ne de dünyaya duyduğum hırs sebebiyle ağlıyorum. Lâkin ölünce, sıcak günlerde oruç tutmaktan ve geceleri ibadet için kalkmaktan (teheccüdden) mahrum kalacağım diye ağlıyorum.” (Zehebî, Siyer, IV, 19)