Mü’min, dilini zikrullâh ile tezyîn edip güzel konuşmaya alıştırmalıdır. Yalan, gıybet, dedikodu, iftira, küfür, alay, hakâret, münâkaşa, hayâsız ve müstehcen sözlerle dilini kirletmekten titizlikle sakınmalıdır. Zira bunlar, dilin âfetleridir ve kalpteki fesâdın göstergesidir.