Rabbimiz bizden tefekkür etmemizi arzu ediyor. Bizim için yarattığı bu âleme; boş, nâdan ve alık bir şekilde bakmamızı istemiyor.
Dâimâ bakışımızın ibret, sükûtumuzun tefekkür, lisâmızın şükür ve davranışlarımızın “tâzim li-emrillâh”, vicdânî duygularda derinleşerek “şefkat alâ halkillâh” çerçevesinde Hakk’a ibadet, halka hizmet olmasını ferman ediyor…