Cihad iki türlüdür:
- İslâm’a ve vatana yapılan saldırılara karşı cihad.
- Nefse, nefsânî duygulara karşı cihad. Yani nefsin şehvet, ihtiras ve gazap gibi duygularıyla mücâhede ederek, onu dizginleyip terakkî ettirmek.
Şu hadîs-i şerîfler de bu mânâyı te’yid eder:
“Gerçek mücâhid, nefsine (hevâ ve heveslerine) karşı cihâd edendir.” (Tirmizî, Fedâilü’l-Cihâd, 2/1621)
“Güçlü ve kuvvetli pehlivan, herkesi sallayıp yere yatıran değildir. Asıl kahraman kişi, öfke zamanında kendini tutandır.” (Buhârî, Edeb, 102; Müslim, Birr, 106-108)