Cimri ve gâfil kimseler, etraflarından yükselen;
“Acıyın bize! Ey merhamet, neredesin?” feryatlarına sağır kesilirler. Kendilerini de iç dünyalarında oluşturdukları birtakım bahanelerle avuturlar:
“–Nasıl olsa birileri duyuyor ve yardım ediyordur.” derler.
Hâlbuki îmanda derinleşen kimseler; dünyanın diğer ucundaki müslümanın dahî feryâdını işitirler, o üşüyorsa ısınamaz, o dertliyken sevinemezler.