İnsan şahsiyetine en çok tesir eden iki müessir vardır. Birincisi; ülfet ettiği kimselerin mânevî durumudur. İkincisi de kazancının ve yediği lokmaların helâliyet derecesidir.
Kazancın helâl mi, şüpheli mi, yoksa haram mı olduğu; ibadetlerin dahî kabul veya reddine sebep teşkil etmektedir. Nitekim bir hadîs-i şerîfte, haram parayla hacca giden bir kimse, ihrâma girip telbiye getirdiğinde, yani; “–Lebbeyk Allâhümme lebbeyk!” dediğinde kendisine;
“–Sana ne lebbeyk ne de sa’deyk! Çünkü senin kazancın haram, azığın haram, bineğin haramdır. Hiçbir sevap almadan, günahkâr olarak dön! Hoşlanmayacağın şeyle karşılaşacağından dolayı üzül!” şeklinde karşılık verileceği beyan buyrulmaktadır. (Heysemî, III, 209-210)