“Üf-of”, “neden”, “niçin” yok. O, lügatinden silecek onları. “Yâ Rabbi! Râzıyım!” diyecek.
Demek ki bu, takdîre râzı olmak, ne kazandırır insana? Hırs, haset, nankörlük ve isyandan o kulu kurtarır. “Niye”, “niçin”in içinde kalırsa; hırs, haset, nankörlük ve isyan başlar. Gaybı bilen, Allah –celle celâlühû-. Biz kendimiz birçok şeyleri arzu ederiz. Onun bizim için hayırlı olacağını zannederiz. Fakat belki de o şerdir. Şer zannettiğimiz de hayır olabilir.
Âyet-i kerîmede Cenâb-ı Hak:
“Sizin için daha hayırlı olduğu hâlde bir şeyi sevmemeniz mümkündür. Sizin için daha kötü olduğu hâlde bir şeyi sevmeniz de mümkündür. Allah bilir, siz bilmezsiniz.” (el-Bakara, 216)