Hudeybiyeʼde ağaç altında Bîatüʼr-Rıdvân var. Burada sahâbe geldi. Efendimiz biraz mahzun oldu. Hâdise uzun. Sahâbe geldi:
“‒Yâ Rasûlâllah! (Dedi.) Sen emret (dedi). Sen emret (dedi). Senʼin gönlünde ne varsa biz ona bîat ediyoruz (dedi). Kendini at de atalım, denize gir, girelim, şöyle yap, böyle yapalım. Senʼin gönlünde ne varsa biz ona bîat ediyoruz.” dedi.
Cenâb-ı Hak orada:
“Muhakkak ki Sana bîat edenler, Allâhʼa bîat etmektedir…” (el-Feth, 10) buyuruyor.
Bizim de bîatımız olmalı Efendimizʼe. Efendimiz bize nasıl bir müʼmin olmamızı, nasıl Oʼna ümmet olmamızı arzu etti; o şekilde bir ümmet olabilirsek, o zaman biz Allah Rasûlüʼne bîat etmiş oluruz.