Cenâb-ı Hak bu son nefeste, yahut hayatın son safhasında kayanları bildiriyor. Meselâ Kasas Sûresiʼnde Kârunʼu bildiriyor. Daha evvel sâlih bir kuldu.
Yine Belʼam bin Bâûrâʼyı bildiriyor. Kerâmeti olan, ism-i âzama mazhar, sâlih bir kuldu. O da bir nefse temâyülden helâk oldu gitti.
Şimdi, dünyevî olarak insan bir doktor oluyor, mühendis oluyor, mimar oluyor, bir diploma alıyor. Bu, hayat boyu geçerli. Fakat bu nefis meselesi çok kaygan bir arâzi, çok kaygan. Cenâb-ı Hak:
“Yakîn gelene kadar (Rabbine kulluk et).” (el-Hicr, 99) Yani ölüm gelene kadar, son nefese kadar.
Demek ki bir müʼminin dâimâ teyakkuz hâlinde bulunması zarûrî.