GÜNÜN MESAJI

Kur’ân-ı Kerîm’den lâyıkıyla istifâde edebilmek için, Mushaf-ı Şerîf’in kapağını müstesnâ bir edep, hürmet, tâzim ve muhabbet duygularıyla açmalıyız. Onu bizlere Âlemlerin Rabbiʼnin gönderdiği şuuruyla ve âdeta yeni nâzil oluyormuş gibi müstesnâ bir şevk ile okumalıyız....

Zâlimler niçin bâtıl beşerî dinlerin ve tahrife uğramış Yahudilik ve Hristiyanlığın kitaplarını veya sembollerini değil de, Kurʼân-ı Kerîmʼi yakıp İslâmʼa ve müslümanlara hakaret ediyorlar? Çünkü; “Meyveli ağaç taşlanır.” “Hırsız, kuyumcu dükkânını soymak ister, eskici dükkânını değil.” Bugün İslâm dışındaki dinlerin ve beşerî sistemlerin insanlığa verebileceği bir huzur yok. Avrupaʼda kiliseler......

Hem kendimizin hem de insanlığın ebedî kurtuluşu için; ‒Kurʼânʼa aşk ile sarılmalı, ‒Onun yolunda sadâkatle yürümeli, ‒Hikmetlerine muhabbetle râm olmalı, ‒Emirlerine cân u gönülden itaat etmeliyiz. ‒Kur’ân’ı hayatımızda dâimâ birinci plânda tutmalıyız....

Zamanın, mekânın, hayat şartlarının ve dekorların değişmiş olması, insan tabiatını değiştirmiyor. Bugün haz ve hız odaklı yaşayan modern câhiliye insanı ile, 14 asır önceki bedevî câhiliye insanı arasında bir gardırop farkından başka ne var? Allah ve Rasûl’ünden uzak yaşanan her devir, bir câhiliye devridir. İlâhî ve nebevî beyanlarla ıslah olmamış......

Kurʼân-ı Kerîm, -ona samimiyetle gönlünü açanlar için- şifâ, rahmet ve hidâyet menbaıdır. Tıpkı kazdıkça her tabakasından son derece kıymetli hazineler çıkan zengin bir toprak gibidir. Herkes o mukaddes hazineden, ihlâs, takvâ ve nasîbine göre farklı seviyelerde istifade eder....

Bugün bâtıl, haktan rahatsız oluyor. Gaflet uykusunda uyuyanlar, kendilerini îkaz edenlerden rahatsız oluyorlar. Nefsânî arzularının peşinde sorumsuzca bir hayat yaşayanlar, âhiret gerçeğinden korkuyorlar. Geçmişte müşrikler, yalan, iftira, alay ve hakâretlerle, çıkardıkları gürültülerle Kurʼânʼın sesini bastırmak ve susturmak istiyorlardı. Onların bugünkü temsilcileri de İslamofobi mavalını insanlığa yutturarak ve bunu her fırsatta......

Hazret-i Mevlânâʼnın buyurduğu gibi: “Köpeklerin ağzı değdi diye deniz kirlenmez!” Yani mânevî değerlerimize saldıran kendini bilmezlerin hakâretleri, hakîkatin kıymetini düşürmez. Güneşʼi balçıkla sıvamaya çalışanların ellerindeki çamur, sadece kendi murdarlıklarının şâhidi olur....

Mü’min; medya ve internette kendi fazîlet ve takvâsını arttıracak mecrâları takip etmeli. Gönül dünyasını karartan, kalbe gaflet ve kasvet veren yayınlardan titizlikle sakınmalı. Kimliği meçhul kaynaklardan yayılan ifsâd edici beyanlara aslâ îtibar etmemeli. Zira günümüzde, yapay zekâ marifetiyle, -maalesef- istedikleri kişinin konuşmalarını hece hece kesip kopyalayarak, iftiraya sebebiyet verecek mâhiyette......

Ecdâdımız Osmanlı, İslâmʼı ve Kurʼânʼı baş tâcı ettiği zaman, Edebali Silsilesinden, Akşemseddinlerden, Ebu’l-Vefâlardan, Hüdâyîlerden, velhâsıl Hak dostu âlim ve âriflerden feyz ve duâ aldığı vakit, izzet ve şerefle yüceldi. Buna mukâbil, gönüllerde dünya meyli arttıkça, Batı hayranlığı neticesinde dîni ilerlemeye engel olarak gören gâfiller çoğaldıkça, gayr-i müslimleri memnun etmek için......

Mevlânâ Hazretleri buyurur: “Kur’ân-ı Kerîm’in âyetlerini ve Hazret-i Peygamber’in hadîs-i şerîflerini okumadan evvel kendini düzelt (hâline çeki düzen ver, kendini toparla)! Gül bahçelerindeki güzel kokuları duymuyorsan, kusuru bahçede değil, gönlünde ve burnunda ara!..”...

Cenâb-ı Hakkʼa tam bir teslîmiyetle râm olan Hak dostları, hayatın acı-tatlı sürprizleri karşısında dâimâ hamd ve rızâ hâlinde yaşamışlardır. Başlarına gelen belâ ve musîbetleri; günahlarının affına, nefislerinin tezkiyesine, kalplerinin tasfiyesine, mânevî derecelerinin terfiine, gönüllerinde müstesnâ ufuklar açılmasına vesîle bilmişlerdir. Muhammed Es’ad Erbilî Hazretleriʼnin şu ifadeleri, bu hâlet-i rûhiyenin ne güzel......

İbrahim Desûkî -rahmetullâhi aleyh- şöyle buyurmuştur: “Kur’ân okumak isteyen kimse, evvelâ dilini kötü sözlerden temizlemelidir. İsrafa kaçmamalı, haram ve şüphelilere karşı teyakkuz hâlinde olmalıdır. Şayet bunlara dikkat etmezse, Kur’ân-ı Kerîm’e karşı edepsizlik etmiş olur…”...

Müʼmin, bir imtihan âlemi olan bu cihanda, pek çok vesîleyle îmanda sadâkatinin test edildiğini unutmamalı. Böyle durumlarda nefsine tâviz vermek yerine, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimizʼi hatırlayıp, îmânına aşk ile sarılmalı. Nitekim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-  Efendimiz, İslâmʼı tebliğden vazgeçmesi için, Mekkeli müşriklerin servet, şehvet ve şöhret teklifleriyle......

Çocuklarımızı sadece yaz aylarında üç-beş haf­ta camiye veya kursa göndermeyi yeterli göremeyiz. Bu, Kurʼân kültürünü hafife almaktır. Unutmayalım ki Peygamber Efendimiz –sallâllâhu aleyhi ve sellem-, ashâbına Kurʼân-ı Kerîmʼi 23 senede bizzat yaşayıp yaşatarak tahsil ettirdi....

Kurʼân-ı Kerîmʼde beyân edildiği üzere (bkz. el-Mâide, 32), bir insanın maddî hayatını kurtarmak, bütün insanlığı kurtarmak gibi büyük bir ecir kazandırırsa, bir gönlü ihyâ ederek onun ebedî kurtuluşuna vesîle olmaya, Cenâb-ı Hak kim bilir ne büyük mükâfatlar ihsân eder… Nitekim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Hazret-i Ali -radıyallâhu anh-ʼı......

Bugün evlâtların sırf dünyevî istikbâlini düşünerek onları Kurʼân tahsilinden mahrum yetiştirme gafleti, maalesef kendini dindar gören âilelere bile sirâyet etmiş durumda. Hâlbuki Kurʼân tahsilini ikinci plânda görmek, dünya ve ukbâ saâdetini tehlikeye atan, hazin bir aldanıştır!...

Esir/köle âzâd etmek, birçok günâha keffâret olan, ecri büyük bir sâlih ameldir. Bugün ise zâhiren kölelik kalmadı. Bu sebeple günümüzde köle/esir âzâd etmenin ecrine nâil olmak isteyen biri, evvelâ kendi nefsinin esâretinden kurtulmalıdır. Sonra da kendini toplumdan mesʼûl görerek; nefse ve şeytana esir olmuş, aklını ve kalbini bâtıl cereyanlara kaptırmış,......

Hazret-i Osman -radıyallâhu anh- şöyle buyurmuştur: “Eğer kalplerimiz (günah kirlerinden arınıp) tertemiz olsaydı, Rabbimizʼin kelâmına doyamazdık.”...

Şunu unutmamak îcâb eder ki, tevhîd akîdesinin ortaklığa tahammülü yoktur. Yani Allah Teâlâ, kulunun kendisinden başkasına kulluk etmesine aslâ râzı olmaz. Hâlbuki insanoğlunun Rabbini bırakıp da en çok kulluk ettiği bâtıl ilâh, kendi nefsidir. Âyet-i kerîmede buyruluyor: “(Ey Peygamber!) Hevâ ve hevesini ilâh edineni gördün mü? Şimdi Sen mi ona......

Nasıl ki Kur’ân-ı Kerîm’e dokunabilmek için zâhiren abdestli olmak gerekliyse, onun lâhûtî iklîmine girebilmek için de, bâtınen kalp temizliğine dikkat edilmelidir. Aksi hâlde günah kirleriyle kararmış bir kalp ile Kur’ân-ı Kerîmʼin derûnî manzaraları seyredilemez....

Mevlânâ Hazretleri, gaflet şaşkınlığını şöyle ifade ediyor: “Kuzunun kurttan kaçmasına şaşılmaz. Zira kurt, kuzunun düşmanı ve avcısıdır. Asıl hayret edilecek şey; kuzunun kurda sevdâlanıp gönül kaptırmasıdır…” Maalesef günümüzde, kurda sevdalı kuzular gibi, düşmanlarına hayran, onların hayat tarzına özenen, âdeta cellâtlarına âşık nesiller yetişiyor. Üstelik küresel çeteler, bu vaziyeti nefsânî yaldızlarla......

Sâmi Efendi Hazretleri buyurur: “Herkes Cenâb-ı Hakk’ın kulu değil, mahlûkudur. Kul olan; Cenâb-ı Hakk’ın ilâhî emirlerini kâmilen îfâ eder, yasaklarından külliyen sakınır. İşte kul budur. Yoksa gaflet ile vakit geçirerek ibadet ve tâate ehemmiyet vermeyen kimseler, kul olamaz.”...

İslâm bir bütündür, ömürlük bir takvâ hayatıdır. Bu yüzden bazen yaşanıp bazen terk edilemez, bazı hükümleriyle amel edilip bazı hükümlerine sırt dönülemez. Bir müslüman; ‒Ramazanʼda zâhid ve cömert, sonraki aylarda müsrif veya cimri olamaz. ‒Câmide âbid; çarşı-pazarda vahşî bir kapitalist olamaz. ‒Hacʼda-umrede sâlih ve müttakî, memleketine dönünce gâfil ve ihmâlkâr......

Gerçek merhamet, şefkat ve cömertlik; kişinin sadece âile efradına ve yakınlarına olan iyilikleri değildir. Bilâkis, Peygamber Efendimizʼin buyurduğu gibi, en yakından başlayıp “bütün mahlûkâtı içine alan”, yani Yaratanʼdan ötürü bütün yaratılanlara gösterilen iyiliktir....

Ne hazindir ki Osmanlıʼnın tarih sahnesinden çekilmesiyle koca bir İslâm âlemi başsız kaldı. Bir aslan öldü, bakiyesinden 70 tane devlet kuruldu. Bir aslan yavrusu olarak bugün yalnız Türkiyemiz kaldı. Türkiyemizʼin düştüğü yerden ayağa kalkması, ümmet-i Muhammedʼe örnek ve lider olacak şekilde yeniden İslâm, îman ve güzel ahlâk ile ihyâ olması......

Şeyh Sâdî der ki: “Makbul ve fazîletli bir hizmet; bir kulun, kendini güçlü-kuvvetli ve sıhhatte gördüğü zaman, bunun şükrânesi olmak üzere zayıfların yükünü çekmesidir.”...

Abdülkâdir-i Geylânî Hazretleri buyuruyor: “Unutma ki, eğer senin ipin dünyanın elinde olursa, sen dünyanın kulusun… Eğer Azîz ve Celîl olan Allâh’ın elinde olursa, Allâh’ın kulusun. Nefsinin elinde olursa, nefsinin kulusun. Hevâ ve heveslerinin elinde olursa, hevâ ve heveslerinin kulusun. İnsanların elinde olursa, insanların kulusun… Öyleyse dikkat et: İpini umûmiyetle kimlere......