Kurban Bayramı geliyor. Mâlum, mahlûkat geliyor, şeyler, büyükbaşlar, küçükbaşlar. Bize düşen, bu kurban kesenler, kestirenler için; hem bir kurbanın ne olduğunu düşünebilmek, “kurban nedir”, onun bir idrâki içinde olabilmek. Diğer taraftan, kurbanlık hayvanlar karşısında bir tefekküre girebilmek.
Allah öyle bir nîmet veriyor ki; bizim için yaratıyor bunu, etinden, sütünden, gübresinden, her şeyinden istifâde, derisinden…
Onlara karşı çok şefkatli davranmak. Şefkatli davranmak, bir noktada Allâh’a teşekkürdür.
Düşünmemiz lâzım o kurbanı keserken; biz kurban olarak gelebilirdik, o hayvan yerine biz gelebilirdik. Bizi insanlar kesebilirdi.
Merhamet, merhamet, merhamet…
Efendimiz bir kişiyi gördü, önünde bıçağı bileyliyordu hayvanın:
“–Kaç sefer bu hayvanı öldürüyorsun?!” buyurdu. “Arkada bileylesen olmaz mı?” buyurdu. (Hâkim, IV, 257)