Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimizʼin derdi, ümmetinin derdiydi. Bizim de derdimiz, ümmet-i Muhammedʼin derdi olmalı. En mühim arzu ve hedefimiz, Peygamber Efendimizʼin sîmâsını tebessüm ettirmek olmalı. Biz, ümmetin derdiyle dertlendikçe, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimizʼin gül yüzü -bizden yana- mütebessim olacaktır. Bizim enâniyet ve nefsâniyet girdabında boğulmamız, ömür sermayemizi bencillik ve cimrilik içinde tüketmemiz ise; Oʼnu -bizden yana- mahzun ve mükedder eyleyecektir.
Nitekim, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Vedâ Hutbesiʼnde ümmetine şu îkazda bulunmuştu:
“…Sakın, (günah işleyerek) yüzümü kara çıkarmayınız!..” (Müslim, Hac, 147; Ebû Dâvûd, Menâsik, 56)