Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“Namazını, (hayata) veda eden bir kimsenin namazı gibi kıl!..”(İbn-i Mâce, Zühd, 15) buyurarak, bu ibadetin tefekkür-i mevt hususundaki terbiyevî yönüne işaret etmişlerdir. Yani namaz, geçici olarak bulunduğumuz dünya hayatından esas hayat olan âhirete mânevî bir yolculuktur. Günde beş vakit, Cenâb-ı Hakk’a itaat, teslîmiyet, vefâ, sadâkat ve kulluğunu arz etmektir. Kulun bir nevî gurbet diyarı olan dünyada iken ilâhî vuslattan hisse alması kabîlinden bir rûhî disiplindir.