Namazda Âlemlerin Rabbiʼnin huzûruna durduğumuzun farkında olmalı, Oʼndan gayrısıyla alâkamızı kesmeli, kendi hiçliğimizi idrâk ederek büyük bir tevâzu, mahviyet, tâzîm, huşû ve ilticâ hâlinde bulunmaya dikkat etmeliyiz. Zayıf, hakir ve âciz bir kul olduğumuzu ve her neyimiz varsa hepsinin Cenâb-ı Hakk’ın bir lûtfu olduğunu îtiraf duygularıyla rükû ve secdeye varmalı, secdede âdeta nefsimizi yerle bir ederek Hakʼta fânî olmaya gayret etmeliyiz.