25 Aralık 2015

Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-; ümmetinin her ferdinin Cennetʼte kendisiyle beraber olmasını arzu ediyordu. Bunun için herkese kendi seviyesine göre tembihatta bulunurdu:

Enes bin Mâlik -radıyallâhu anh-’a şöyle buyurdu:

“Yavrucuğum, hiç kimse için gönlünde bir hile taşımadan (Hiçbir mü’mine, içinde en ufak bir burûdet olmadan, onu affederek) sabahlayabilir ve akşamlayabilirsen, öyle yap!.. Yavrucuğum, bu benim sünnetimdendir. Kim benim sünnetimi ihyâ ederse elbette beni sevmiştir. Kim de beni severse, benimle birlikte Cennetʼte olacaktır.” (Tirmizî, İlim, 16/2678)