23 Ağustos 2014 Cumartesi

Bir cenâze gördüğümüzde; “Bugün o tabutun, o tahta kundağın içindeki ben olabilirdim.” deyip hayatımız üzerinde nefis muhâsebesine girebilmeliyiz.

Dünyalık olarak yalnız kefenimizle kabre gireceğimizi, daha sonra ise kefenimizin de cesedimizin de aslına, yani toprağa döneceğini ve geriye sadece îman ve amellerimizin kalacağını düşünmeliyiz.

Gördüğümüz cenâzeye yapılacak muâmelenin, bir gün mutlaka bizim de başımıza geleceğini tefekkür etmeliyiz…