Âyet-i kerîmede buyrulur:
“Îmân edenlerin, Allâh’ı zikretme ve O’ndan inen Kur’ân sebebiyle kalplerinin ürpermesi zamanı daha gelmedi mi?..” (el-Hadîd, 16)
Ne ibretlidir ki bu âyet-i kerîme, Mekke’de binbir çile içinde büyük bir îman mücâdelesi verdikleri hâlde, hicretten sonra bir nebze rahata kavuştukları için, zühd, takvâ ve gayretleri gevşeyen bazı sahâbîleri îkâz etmek üzere nâzil olmuştur.
Sahâbe nesline dahî bu îkaz geldiğine göre, bizler, dünyevî ihtirasların ve fânî menfaatlerin tesir edemeyeceği bir mânevî zindeliğe ulaşmak için, nasıl bir gayret içinde olmalıyız?..