Şanlı tarihimizde, müslümanların tevzî ettiği şefkat ve merhametten, İspanya yahudîleri bile istifade etmişti. Katolik zulmünden kaçan yahudîleri; Barbaros Hayreddin Paşa, gemilerle kurtardı. İstanbul’a yerleştirdi. İstanbul halkı da onlar zulmün pençesinden kurtulup geldiği için kendilerine kucak açtılar;
“–Bunlar bizim insanlıktaki eşimizdir.” dediler. “–Bunlar mazlumdur.” dediler ve imkânlarını onlarla paylaştılar. Nice hidâyetlere vesîle oldular. Zira insan ihsâna mağluptur.
İşte ecdâdımız, “insanlıktaki eşimizdir” diyerek gayr-i müslimlere bile bu kadar merhametliydi. Düşünelim bugün;
Suriye’de, Myanmar’da, Yemen’de; zulme uğrayan, evsiz-barksız kalan, çaresiz ve muzdarip din kardeşlerimize karşı bizler ne kadar Ensâr olabiliyoruz?..