Allah Rasûlü’nü sevmenin yegâne ölçüsü; O’nun sevdiğini sevmek, sevmediğinden de uzaklaşmaktır. Mahşer günü Havz-ı Kevser’in başında O’nunla buluşma sevdâ ve aşkıyla bir ömür O’nun yolunda koşmaktır. Ashâb-ı kirâm, her nefes O’nun izinden gitmiş ve dâimâ aşklarının ifadesi olarak;
“–Anam-babam, malım-canım, her şeyim Sana fedâ olsun yâ Rasûlâllah!” demişlerdir. O’nun uğrunda can vermeyi, her emrine kurban olmayı, canlarına minnet saymışlardır.