Gerçek bir îman; lâyığına muhabbet, müstahakkına da nefreti gerekli kılar. Nitekim Fetih Sûresi’nin son âyetinde, Peygamber Efendimiz’in yanında bulunan mü’minlerin vasıfları zikredilirken “kâfirlere karşı çetin (yani zerre kadar tâvizsiz), kendi aralarında ise merhametlidirler” buyrulmaktadır.
Demek ki gayr-i müslimlerin bâtıl inançlarından en ufak bir in’ikâs alınmayacak. Onların örf, âdet ve inançlarına karşı gönülde en küçük bir temâyül ve sempati bulunmayacak. Zira İslâm mükemmeldir; mükemmelin ise tahrife uğramış ve bozulmuş olandan alacağı bir şey yoktur.