Günümüzde sıkça görülen geçimsizlikler, münâkaşalar, huzursuzluklar ve eşlerin boşanma oranlarındaki tehlikeli artış; toplumdaki fedâkâr, kanaatkâr, diğergâm ve gönül ehli insanların giderek azalmasından kaynaklanmaktadır. Mânevî terbiye noksanlığı sebebiyle nefisler azgınlaşmakta; insanları hodgâm, egoist, menfaatperest ve “ben” merkezli yaşamaya sevk etmektedir. Bu hâl ise, kardeşlik, dostluk ve birlik-beraberlik duygularının en büyük düşmanıdır.