16 Kasım 2018

Âlemlere rahmet olarak gönderilmiş olan Efendimiz’in yüreğinde âdeta bir mahşer kaynardı. O’nun rahmet dergâhı gönlünde dâimâ;

* Hidâyet mahrumlarını ebedî kurtuluşa kavuşturmanın derdi vardı. Bir gönül kazanabilme, bir kişiyi daha ebedî felâketten kurtarabilme heyecanı vardı.

* Hidâyetle şereflenmiş, fakat henüz takvâ derinliğine erişememiş müslümanları irşâd etme gayreti vardı.

* Düşmanlıkları kardeşliğe dönüştürme, gönüller arasında yıkılmaz muhabbet köprüleri inşâ edebilme gâyesi vardı.

* Zâlimlerin zulümlerine engel olma, mazlumlara imdat etme, hakkı tutup kaldırma dâvâsı vardı.

* Dertlilerin derdine derman olabilme azmi vardı. Özellikle de ümmetinin garipleri, kimsesizleri, hastaları ve yoksullarına kol-kanat germe mes’ûliyeti vardı. Gözü yaşlı masumlar, çaresiz yaşlılar, himâyesiz dullar, sahipsiz yetimler, çile ve ıztıraplar altında inleyen kanadı kırıklara bir tesellî kaynağı olma cehdi vardı…