Gâfilin nefsi cimri olur. Malının kendisini ebedî kılacağını zanneder. Malı verene sığınacağı yerde şaşkınlıkla malına sımsıkı sarılır. İnfâkın malı bereketlendireceği yolundaki ilâhî vaade değil de, infâk ettiğinde kendisinin fakir düşeceği hususundaki şeytânî ve nefsânî vesveselere îtibâr eder. Hâlbuki cimrilik edip mala sımsıkı sarılmak, ona takdir edileni geri çeviremez. Yani Cenâb-ı Hak verdiği servet emânetini geri almayı takdir etmişse, gâfilin o cimriliği, malının elinden çıkmasına mânî olamaz.