Ashâbın yegâne endişesi şu sualler etrafındaydı:
“–Acaba Allah benden râzı mı? Acaba Rasûlullah Efendimiz, mahşer günü bana serzenişte bulunur mu? Acaba kıyâmette ben Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in yanında olabilecek miyim?”
Bizim de kendimizi mîzân etmemiz gerekir:
Biz infak ettikçe; “Malım eksildi!” diye mi düşünüyoruz? Yoksa verdikçe daha çok infâk etmenin hazzını yaşayarak, huzur bulabiliyor muyuz? Allah yolundaki gayretlerde, yorulup bezginliğe mi düşüyoruz? Yoksa tâkatimizin sonuna kadar şevkle, vecdle hizmet edebiliyor muyuz?