Bir mü’min her fiilinde daimâ; “Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz yanımda olsaydı bu davranışıma tebessüm mü ederdi yoksa üzülür müydü?” diye tefekkür etmelidir.
Âyet-i kerîmede buyrulur:
“(Habîbim!) Sen onların içindeyken Allah onlara azâb edecek değildir. Ve onlar mağfiret dilerlerken de Allah onlara azâb edici değildir.” (el-Enfâl, 33)
Âyetin işârî mânâsını tefekkür ettiğimizde söyleyebiliriz ki; Rasûlullah Efendimiz’in sünnetine sarılan, O’nun ahlâkından hisse alma gayretiyle yaşayan bir mü’mine de musibetler, hakikî mânâda bir zarar vermez.